من چیستم؟

چند روز پیش نمره درس توسعه داده شد. استاد به شدت تهدید کرده بود که نمره بسیار بدی بهم میده. علت این مساله هم این بود که غیبت های زیادی داشتم. در هر حال انتظار نمره 4 هم زیاد بود. فکرم این بود که یه 4 میاد تو کارنامم و علاوه بر مشروطی، کل مقطع رو از دست میدم. 2 واحد از واحد که چنین نمره ای بشه، معدل 100 درصد زیر 16 میشه و این یعنی افتضاح. وقتی نمره داده شد، دوست همکلاسم پرورش مطابق معمول تمام نمره های دیگه، اس ام اس داد که نمرات رو دادن. آرزوم بود که با 13 بیفتم. قبولی با 14 منتهای آمالم بود. خوشبختانه قبول شدم و حداقل هم نه.

موضوع پایان نامم داره اکی میشه و انشالا هفته دیگه به گروه میره. 10 اسفند هم امتحان زبان باید بدم.

لیلا که دیگه رفت و دوران تجرد شروع شده موقتا. متوجه شدم که چقدر عاطفی و احساسی هستم. بر خلاف ظاهر خشک و منطقیم، باطن شکننده ای دارم. الان به سیاق مردانه عین خیالم نیست. ولی واکنش های بدنی بدی دارم. جسم و روحم به وضعیت های عصبی و ناراحتی معمولا با دندون قروچه در خواب جواب میده. خیلی وقت بود (شاید چند سال) که این دندون قروچه کم شده بود. پریشب ساعت 5 از خواب بیدار شدم و نمی دونستم چرا. دیشب ولی متوجه شدم که فشار و صدای دندون قروچه داره از خواب بیدارم میکنه. دندونام به شدت به هم سابیده میشه. این واکنش ده ها بار سنگین تر از اشک ریختنه ولی برای مرد پذیرفته تره. واکنش عصبی به طرد. لیلا وقتی داشت الکی جدا میشد، اینقدر براش ساده بود که بین پیام ها داشت هماهنگی ماموریت فردای طب کار رو انجام میداد. شگفت انگیزه که زمانی که من اینطور جسم و روحم در حال خراش برداشتن بود، اون اصلاً جای دیگه ای سیر می کرد.

وبلاگ ظاهراً فیلتر شده. عجیبه برام. پست های جدید شامل موضوع خاصی نبوده که فیلترزا باشه. در هر حال زندگی میگذره.